اتوماسیون، یادگیری ماشینی، تکنولوژی حمل‌ونقل لوپ و پرواز فضایی زیرمداری، آینده حمل‌ونقل شهرها را تا سال ۲۰۵۰ به طور شگفت‌انگیزی متحول خواهد کرد.
مشکلات زیست‌محیطی تا سال ۲۰۵۰ آینده رفاه، اقتصاد، آموزش، زندگی روزمره و اکتشافات فضایی را به طور قابل‌توجهی تحت تأثیر قرار خواهد داد و از این طریق به ایجاد تغییرات بی‌شماری در کیفیت زندگی بشر منجر خواهد شد. حمل‌ونقل شهری نیز (در داخل شهر، بیرون شهر یا حتی از یک قاره به قاره دیگر) از دیگر تحولات در زندگی بشر تا چند دهه آینده خواهد بود که البته به طور مثبت زندگی مردم را تغییر خواهد داد.
تغییرات حمل‌ونقل از اکنون نیز به لطف اتوماسیون‌سازی تردد، ظهور گسترده خودروهای الکتریکی، افزایش بهره‌گیری از انرژی تجدیدپذیر و ترویج پروازهای فضایی بسیار مشهود است. بسیاری از متخصصان پیش‌بینی کرده‌اند که این فناوری‌ها و گرایش‌ها تا سال ۲۰۵۰ به ایجاد زیرساخت‌های حمل‌ونقل، بسیار متفاوت با روش‌های امروزی، منجر خواهد شد و از این طریق، طراحی شهرها را نیز متحول خواهد کرد. توسعه شهری، انرژی پاک، زیرساخت‌های مربوط به خودروهای الکتریکی، ظهور هایپرلوپ‌ها و قطارهای تندرو، بزرگراه‌های هوشمند و سیستم‌های حمل‌ونقل از مواردی به‌شمار می‌رود که بیشترین تحولات را در حمل‌ونقل تا سال ۲۰۵۰ به وجود خواهد آورد.
نقش روش‌های قدیمی در بهره‌گیری از رویکردهای جدید تردد
بدون شک، زیرساخت‌های حمل‌ونقل آینده در شبکه‌های تردد امروزی ساخته می‌شود و مراکزی با سیستم‌های کنترل ترافیک خودکار، شبکه‌های حمل‌ونقل انبوه، سیستم‌های راه‌آهن و بزرگراه که مراکز اصلی شهری را به هم وصل می‌کند را در بر خواهد گرفت.
بدیهی است که وابستگی زیرساخت‌های کنونی حمل‌ونقل به سوخت‌های فسیلی مهم‌ترین مشکل موجود در آن‌ها به حساب می‌آید که فرسودگی را برای آن‌ها رقم زده است و به همین دلیل، صرف هزینه بسیاری را برای نوسازی می‌طلبد. گزارش‌ها حاکی از آن است که صدها هزار پل در سراسر ایالات متحده آمریکا باید نوسازی شود و این در حالی است که مجمع اقتصاد جهانی از فرسودگی بخش اعظم زیرساخت‌های حمل‌ونقل در کشورهای توسعه‌یافته‌ای نظیر فرانسه، آلمان، ایتالیا، سوئد و اسپانیا خبر داده است. در این میان، پل‌ها و جاده‌ها بیش از همه زیرساخت‌های شهری مستلزم بازسازی است تا ایمنی تردد شهروندان را در آینده تضمین کند.
البته مشکلات زیست‌محیطی ایجاد تحولات مثبت در زیرساخت‌های حمل‌ونقل شهری در کشورهای توسعه‌یافته را با مشکل مواجه کرده است، چراکه ایجاد شبکه‌های پایداری تردد را در اولویت برنامه‌های آن‌ها قرار داده است.
نگرانی‌های مربوط به سلامت عمومی
رشد حمل‌ونقل شهری نه‌تنها افزایش تقاضا برای غذا، آب و خدمات را به دنبال خواهد داشت، به افزایش چشمگیر آلودگی هوا نیز منجر خواهد شد. در واقع، نتیجه تحقیقات مختلف حاکی از آن است که انتشار گازهای گلخانه‌ای، ذرات معلق در هوا و سطح ازن تا سال ۲۰۵۰ به‌طور باور نکردنی افزایش خواهد یافت که این امر به سهم خود می‌تواند کیفیت زندگی بشر را تا حد زیادی کاهش دهد. در واقع، به دنبال اتفاقات ذکر شده، احتمال این‌که تعداد مرگ‌های زودهنگام دو برابر شود و به ۳.۶ میلیون نفر در سال برسد، وجود دارد که در این میان، هند و چین بیشترین آسیب را تجربه خواهند کرد.
از آن‌جا که مشکلات مربوط به آلودگی هوا، کشورهای در حال توسعه را بیشتر تحت تأثیر قرار می‌دهد و بیشترین نرخ مرگ‌های زودهنگام را برای آن‌ها رقم می‌زند، بنابراین توجه به این مسئله در چنین نقاطی بیشتر حائز اهمیت است؛ چراکه این کشورها نسبت به سایر نقاط پیشرفته دنیا از قدرت کافی برای اعمال اقدامات مربوطه برخوردار نیست.
به طور کلی، آلودگی هوا تا سال ۲۰۵۰ به یک مشکل زیست‌محیطی بسیار مهم تبدیل خواهد شد که بیش از پاندمی‌ها، آب آلوده و نبود بهداشت عمومی مرگ مردم را به دنبال خواهد داشت.
افزایش جمعیت شهری
بدیهی است که زیرساخت‌های حمل‌ونقل شهری تا سال ۲۰۵۰ تحولات بسیاری را تجربه خواهد کرد که افزایش جمعیت شهری به سهم خود در افزایش این تغییرات بسیار اثربخش خواهد بود. در واقع تا سه دهه آینده، جمیعت شهرهای جهان به طور چشمگیری افزایش خواهد یافت که این امر به سهم خود می‌تواند چالش‌های مدیریت شهری را افزایش دهد و به کاهش کیفیت زندگی شهروندان منجر شود زیرا افزایش تعداد افراد ساکن در یک منطقه، بالا رفتن تقاضای خوراک، مسکن، آموزش و خدمات پایه را به دنبال دارد.
بدون شک، توسعه شهرها به کاهش زمین‌های قابل کشت و فضاهای سبز شهری منجر می‌شود، ضمن این‌که دسترسی به آب سالم را کاهش می‌دهد. با این وجود، از آن‌جا که شهرها مراکز اصلی نوآوری و توسعه به‌شمار می‌رود، افزایش جمعیت در صورت مدیریت درست می‌تواند به ارائه رویکردهای جدید و مفید برای بهبود کیفیت زندگی و افزایش پایداری منجر شود.
گزارش‌ها حاکی از آن است که تا سال ۲۰۵۰، جمعیت شهرهای سراسر دنیا حدود دو میلیارد نفر افزایش خواهد یافت که این امر ایجاد تحولات بسیاری را در مناطق و زیرساخت‌های مختلف نظیر مسکن، حمل‌ونقل و فضاهای عمومی به دنبال خواهد داشت. علاوه بر این، تعداد کلان‌شهرهایی با جمعیت بالای ۱۰ میلیون نفر نیز افزایش خواهد یافت و از هر پنج نفر جمیعت جهان، یک نفر در این شهرها ساکن خواهد بود.
حمل‌ونقل در آینده
فروش خودروهای الکتریکی تا سال ۲۰۵۰ به ۶۲ میلیون مورد در هر سال خواهد رسید و سهام جهانی خودروهای الکتریکی ۷۰۰ میلیون وسیله نقلیه برقی خواهد بود. در واقع، تا سه دهه آینده حدود ۵۶ درصد از بازار خودروهای جهانی را وسایل نقلیه برقی از آن خود خواهد کرد که این امر به سهم خود تغییرات زیرساخت‌های شهری را به دنبال خواهد داشت.
از سوی دیگر، ایستگاه‌های شارژ خودروهای برقی جای بسیاری از پمپ بنزین‌ها را خواهد گرفت و از این طریق در بهره‌گیری از انرژی تجدیدپذیر اثربخش خواهد بود و کیفیت هوا و تغییرات اقلیمی را تحت تأثیر قرار خواهد داد. علاوه بر این، به لطف اقدامات مربوط به کاهش انتشار کربن در بسیاری از شهرهای جهان، ایستگاه‌های سوخت زیستی به یک روند رایج تبدیل خواهد شد و نقش مهمی در بهبود کیفیت زندگی بشر ایفا خواهد کرد. مهم‌تر از همه این‌که اتوماسیون، یادگیری ماشینی، تکنولوژی حمل‌ونقل لوپ و پرواز فضایی زیرمداری، آینده حمل‌ونقل شهرها را تا سال ۲۰۵۰ به طور شگفت‌انگیزی متحول خواهد کرد.
منبع: ایمنا
