حدود ۳۸ سال است که منطقه سراوان رشت محل دفن بخش عمده‌ای از زباله‌های استان گیلان است و موجب تولید شیرابه که باعث آلوده کردن سفره‌های زیرزمینی، محیط زیست و تغذیه دام و طیور، آلوده سازی رودخانه ها، تالاب انزلی و دریای خزر، آلوده ساختن مزارع برنج و باغ‌های میوه، ایجاد بیماری‌های پوستی در مناطق مجاور برای ساکنان، بوی تعفن، هجوم مگس‌ها و انواع حشرات به زندگی اهالی شده است.
در طی سال‌ها و دهه‌هایی که گذشت، از معاون رئیس جمهور گرفته تا استانداران، شهرداران و فرمانداران رشت، روسای کمیسیون بهداشت و محیط زیست شورای اسلامی کلانشهر رشت، مدیرعاملان سازمان مدیریت پسماند شهرداری رشت و دیگر مسئولان وعده‌هایی برای حل این مشکل دادند، وعده‌هایی که به علل و بهانه‌های مختلف تحقق نیافت.
وعده‌هایی که به جایی نرسید
حجم زباله انباشت شده در سراوان با گذشت نزدیک به ۴۰ سال به یک میلیون تن رسید، این روند طی سال‌های اخیر ادامه داشت به گونه‌ای که حدود ۱۶ هکتار از جنگل‌های منطقه پوشیده از زباله شد و در بعضی از مناطق ارتفاع زباله‌ها تا بیش از ۱۰۰ متر هم رسید.
نارضایتی مردم و ساکنان بومی سراوان رشت در آغازین روز‌های امسال به اوج خود رسید و جمعی از اهالی این منطقه حدود ۱۸ روز با مسدود کردن راه از ورود خودرو‌های حمل زباله جلوگیری کرده و خواستار تعیین تکلیف و رسیدگی به مشکلاتشان شدند.
