ذرات با قطر کمتر از ۲.۵ میکرون برای مدت طولانی‌تری در هوا باقی می‌مانند اما خطرات به مراتب بیشتر برای سلامتی انسان دارند، چون به بخش‌های عمیق‌تر ریه نفوذ می‌کنند و به دلیل سمی‌بودن بالاترشان خطرات بسیار بیشتری دارند.
روزنامه اعتماد نوشت: «طبق اعلام مرکز هوا و تغییر اقلیم سازمان حفاظت محیط زیست، آلاینده‌های هوا به دو دسته عمده و خطرناک تقسیم می‌شوند. گوگرد، ازن و مونوکسیدکربن، آلاینده‌های عمده هستند که تاثیر زیادی بر ایجاد برونشیت‌های ریوی دارند. بنزن از جمله آلاینده‌های خطرناکی است که از نظر علمی بسیار خطرناک تلقی می‌شود و مواجهه مستمر با آن باعث ایجاد بیماری یا حتی مرگ می‌شود.
خطرناک‌ترین آلاینده‌های هوا، ذرات معلق کمتر از ۲.۵میکرون، مونوکسیدکربن CO و گوگرد از جمله آلاینده‌های خطرناک و روی سیستم دفاعی بدن و دستگاه تنفسی بسیار تاثیرگذارند. این مواد روی مژک‌های تنفسی ما تاثیرگذار بوده و در مخاط تخلیه‌کننده مواد زائد اختلال ایجاد می‌کنند. در این زمان آلاینده‌ها و ذرات معلق به راحتی به سمت پایین دستگاه تنفسی ما حرکت می‌کنند و باعث به وجود آمدن بیماری‌های عفونی، آسم و آلرژی می‌شوند و در صورت استمرار تماس، بروز سرطان دور از ذهن نیست. ذرات معلق در هوا که بسته به درشتی آنها به عنوان ذرات معلق با قطر کمتر از ۲.۵ میکرون یا کمتر از ۱۰ میکرون معرفی می‌شوند، ذرات دارای جرم PM و در هوای پیرامون ما و همان هوایی که وارد مجاری تنفسی ما می‌شود، معلق و شناور هستند. این ذرات با چشم غیر مسلح قابل مشاهده نیست اما در صورتی که غلظت آنها در هوای پیرامون ما خیلی زیاد باشد، توده‌ای از ابر در محیط اطراف ایجاد می‌شود که در اصطلاح عمومی هوا را تغییر رنگ یافته می‌بینیم و به کاهش شعاع دید منجر می‌شود.
هر منبع آلاینده می‌تواند این ذرات معلق را تولید کند؛ فعالیت‌های معدنی، انفجار، حفاری، ساخت‌وساز، آتش‌سوزی یا پدیده‌های طبیعی مانند آتش‌فشان‌ها و حتی توفان‌های گرد و غبار حاصل از خشکسالی‌ها و بیابان‌زایی‌ها و خشکیدن تالاب‌ها و دریاچه‌ها. ذرات معلق با قطر کمتر از ۱۰ و ۲.۵ میکرون می‌تواند در دستگاه تنفسی انسان تجمع و رسوب کرده و به بیماری‌های ریوی و تنفسی منجر شود از جمله اینکه به دنبال کاهش ظرفیت تنفسی ریه‌ها به نارسایی‌های تنفسی منجر می‌شود.
ذرات با قطر کمتر از ۲.۵ میکرون برای مدت طولانی‌تری در هوا باقی می‌مانند اما خطرات به مراتب بیشتر برای سلامتی انسان دارند، چون به بخش‌های عمیق‌تر ریه نفوذ می‌کنند و به دلیل سمی‌بودن بالاترشان خطرات بسیار بیشتری دارند. ذرات معلق کمتر از ۲.۵ میکرون نشات‌گرفته از احتراقی است که در داخل محفظه احتراق خودروها به وجود می‌آید. اگرچه محل احتراق در کارخانه‌ها و موتورخانه‌های منازل هم در به‌وجودآمدن آلاینده‌ها تاثیرگذارند اما گرد و غبار یکی دیگر از منابع تولید ذرات معلق کمتر از ۲.۵ میکرون است.»
