جهان به اهداف توسعه پایدار ۲۰۳۰ نزدیک شده است؟
پاسخ به بحران همهگیری کروناویروس، باید شامل راهکارهایی برای پاکسازی محیطزیست پایدارتر و مقاومتر شدن شهرها و زیرساختها باشد.
به نقل از ویفروم، محققان اظهار کردند: ۶ مورد از اهداف پایا با عنوان دگرگون ساختن جهان ما دستور کار ۲۰۳۰ برای توسعه پایا اندکی پیشرفت کرده است و شامل اهداف سازگار با محیطزیست از جمله بهبود دسترسی به آب پاک و بهداشتی و محافظت از اکوسیستمهای دریایی بوده است، اما کارهای بسیاری برای نجات کره زمین، بهویژه در کاهش انتشار گازهای گلخانهای، سرمایهگذاری برای انرژیهای تجدید پذیر و معکوس کردن روند از دستدادن تنوع زیستی باقی مانده است.
به نظر میرسید، ژانویه ۲۰۲۰، شروع یک سال و دهه بسیار مهم، برای اقدام در مورد تغییرات آبوهوا باشد. بر اساس گزارشها در سال ۲۰۲۰، سال گذشته دومین سال گرم ثبتشده است.
آتشسوزیهای استرالیا، باعث سوختن بیش از ۱۱ میلیون هکتار زمین، کشته و آوارگی بیش از سه میلیارد حیوان شد که یکی از آخرین موارد گسترده بلایای مرتبط با تغییرات آبوهوایی در سراسر جهان بوده و زنگ خطری برای نیاز به تغییر را بیان کرده است.
بیماری همهگیر کووید-۱۹ نیز به ما یادآوری میکند که بهداشت محیط، با سلامتی انسان و حیوان، ارتباطی جداییناپذیر دارد. از هر چهار بیماری عفونی در حال ظهور، سه بیماری مشترک انسان و دام هستند، به این معنی که از حیوانات به انسان منتقل میشوند و سرعت در جنگلزدایی، شهرسازی و همچنین تجارت غیرقانونی حیاتوحش به آن کمک کرده است.
شستن دست، یکی از بهترین روشها برای جلوگیری از شیوع بیماری کووید-۱۹ و سایر بیماریهای باکتریایی و ویروسی است، اما هنوز میلیاردها نفر به آب یا سرویس بهداشتی مطمئن، دسترسی ندارند، علاوه بر این، شواهد نشان میدهد که آلودگی هوا، خطر تشدید علائم و مرگ ناشی از کووید- ۱۹ را افزایش میدهد.
بازسازی بهتر، باید شامل ساخت یک سیاره سالم و سلامت باشد. حل چالشهای زیستمحیطی، عنصر اساسی در بازسازی اقتصاد و جوامع است و اطمینان از انعطافپذیری و پایداری زیرساختها و اکوسیستمها در درازمدت میتواند به جلوگیری از بیماریهای همهگیر کشنده آینده جلوگیری کند.
کدام اهداف توسعه پایدار، برای نجات کره زمین موثر است؟
همه اهداف توسعه پایا بهنوعی سلامت محیط و تاثیرات طولانیمدت و گسترده تغییرات آبوهوایی را تحت تاثیر قرار میدهد، اما زمانی که نوبت به نجات سیاره زمین میرسد، برخی از موارد، مهمتر هستند که در ذیل به آن اشاره شده است:
آب تمیز و بهداشتی
تضمین دسترسی به آب آشامیدنی سالم و مقرونبهصرفه، بهبود کیفیت آب و کارایی مصرف آب و محافظت و بازیابی اکوسیستمهای مربوطه
انرژی مقرونبهصرفه و پاک
تضمین دسترسی به انرژی مقرونبهصرفه، قابلاعتماد و افزایش استفاده از انرژیهای تجدید پذیر
شهرها و جوامع پایدار
دسترسی به مسکن، حملونقل و فضای سبز عمومی مناسب، ایمن، مقرونبهصرفه و پایدار
شهرنشینی فراگیر و پایدار
حفاظت از میراث فرهنگی و طبیعی جهان، کاهش تلفات و خسارات اقتصادی ناشی از بلایای طبیعی و کاهش سرانه نامطلوب اثرات زیستمحیطی شهرها
اقدام برای آبوهوا
فراخوانی فوری برای کاهش انتشار گازهای گلخانهای، تقویت انعطافپذیری در برابر تغییرات آبوهوایی و بلایای طبیعی و حمایت از کنوانسیون چارچوب سازمان ملل متحد در مورد تغییرات اقلیمی
زندگی زیرآب
آلودگی دریایی، اسیدی شدن اقیانوس و صید بیشازحد در دستور کار قرار گرفته و مدیریت پایدارتر و حفاظت از اکوسیستمهای دریایی و ساحلی را خواستار شده است.
زندگی روی زمین
حفاظت، بازیابی و ترویج استفاده پایدار از اکوسیستمهای زمینی، مدیریت پایدار جنگلها و معکوس کردن تخریب زمین و از بین رفتن تنوع زیستی
این اهداف تا چه اندازه پیشرفت کرده است؟
زمانی که نوبت به اهداف متمرکز بر محیط میرسد، گزارشها نشان میدهد که سازمان ملل متحد در سال ۲۰۲۰ عنوان کرده که اندکی پیشرفت ایجادشده، اما هنوز نیاز به انجام کارهای بیشتری در این زمینه است.
محققان دریافتند که بسیاری در سراسر جهان، به آب آشامیدنی سالم(۷۱ درصد از جمعیت در سال ۲۰۱۷ و ۶۱ درصد در سال ۲۰۰۰) سرویس بهداشتی(۴۵ درصد در سال ۲۰۱۷ و ۲۸ درصد در سال ۲۰۰۰) و سوخت پاک(۶۳ درصد در سال ۲۰۱۸) دسترسی دارند.
بااینحال، ۷۸۵ میلیون نفر فاقد آب آشامیدنی اساسی هستند و این در حالی است که بودجه بینالمللی برای انرژیهای تجدید پذیر افزایشیافته است.
از سال ۲۰۱۰ در اقیانوسها، مناطق حفاظتشده دریایی بیش از دو برابر شده است و قوانینی که برای مبارزه با صید غیرقانونی اعمالشده در کشورهای بیشتری اجرا میشود، اما هنوز نیازمند تلاش بیشتری است.
زمانی که نوبت به انتشار گازهای گلخانهای میرسد، از مسیر خارجشدهایم، گزارشهای پیشرفت در این زمینه، نشان میدهد که انتشار گازهای گلخانهای جهانی در کشورهای پیشرفته و اقتصادهای درحال گذار(نظام اقتصادی که از اقتصاد برنامهریزیشده متمرکز بهسوی اقتصاد بازار تغییر میکند) در دوره بین ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۸ توانسته ۶.۵ درصد کاهش یابد. در همین حال، میزان تولید گازهای گلخانهای در کشورهای درحالتوسعه، در سالهای ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۳ در حدود ۴۳.۲ درصد افزایش داشته است. این افزایش مرتبط به صنعتی شدن و افزایش تولید اقتصادی بر اساس تولید ناخالص داخلی است.
بیماری کووید- ۱۹ عاملی برای نشان دادن اهمیت این موارد شده است. در سال ۲۰۱۷، سه میلیارد نفر در سراسر جهان، توانایی شستن دست با آب و صابون در خانه(عاملی برای کاهش شیوع ویروس کرونا) را نداشتند.
مناطق شهری بین سالهای ۱۹۹۰ تا ۲۰۱۵ شلوغتر شدهاند، اما امکانات بهداشتی در همان دوره بهبود نیافتهاند.
انرژی قابلاطمینان و مقرونبهصرفه برای کارکردن و رفتن به مدرسه از راه دور ضروری است، زیرا تاثیرات آن بر سلامتی بسیار زیاد است.
تحقیقات نشان داده که بین آلودگی هوا و خطر بستری شدن در بیمارستان یا مرگ ناشی از بیماری کووید- ۱۹ نیز ارتباط وجود دارد.
این اهداف تا چه اندازه پیشرفت کرده است؟
زمانی که نوبت به اهداف متمرکز بر محیط میرسد، گزارشها نشان میدهد که سازمان ملل متحد در سال ۲۰۲۰ عنوان کرده که اندکی پیشرفت ایجادشده، اما هنوز نیاز به انجام کارهای بیشتری در این زمینه است.
محققان دریافتند که بسیاری در سراسر جهان، به آب آشامیدنی سالم(۷۱ درصد از جمعیت در سال ۲۰۱۷ و ۶۱ درصد در سال ۲۰۰۰) سرویس بهداشتی(۴۵ درصد در سال ۲۰۱۷ و ۲۸ درصد در سال ۲۰۰۰) و سوخت پاک(۶۳ درصد در سال ۲۰۱۸) دسترسی دارند.
بااینحال، ۷۸۵ میلیون نفر فاقد آب آشامیدنی اساسی هستند و این در حالی است که بودجه بینالمللی برای انرژیهای تجدید پذیر افزایشیافته است.
از سال ۲۰۱۰ در اقیانوسها، مناطق حفاظتشده دریایی بیش از دو برابر شده است و قوانینی که برای مبارزه با صید غیرقانونی اعمالشده در کشورهای بیشتری اجرا میشود، اما هنوز نیازمند تلاش بیشتری است.
زمانی که نوبت به انتشار گازهای گلخانهای میرسد، از مسیر خارجشدهایم، گزارشهای پیشرفت در این زمینه، نشان میدهد که انتشار گازهای گلخانهای جهانی در کشورهای پیشرفته و اقتصادهای درحال گذار(نظام اقتصادی که از اقتصاد برنامهریزیشده متمرکز بهسوی اقتصاد بازار تغییر میکند) در دوره بین ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۸ توانسته ۶.۵ درصد کاهش یابد. در همین حال، میزان تولید گازهای گلخانهای در کشورهای درحالتوسعه، در سالهای ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۳ در حدود ۴۳.۲ درصد افزایش داشته است. این افزایش مرتبط به صنعتی شدن و افزایش تولید اقتصادی بر اساس تولید ناخالص داخلی است.
بیماری کووید- ۱۹ عاملی برای نشان دادن اهمیت این موارد شده است. در سال ۲۰۱۷، سه میلیارد نفر در سراسر جهان، توانایی شستن دست با آب و صابون در خانه(عاملی برای کاهش شیوع ویروس کرونا) را نداشتند.
مناطق شهری بین سالهای ۱۹۹۰ تا ۲۰۱۵ شلوغتر شدهاند، اما امکانات بهداشتی در همان دوره بهبود نیافتهاند.
انرژی قابلاطمینان و مقرونبهصرفه برای کارکردن و رفتن به مدرسه از راه دور ضروری است، زیرا تاثیرات آن بر سلامتی بسیار زیاد است.
تحقیقات نشان داده که بین آلودگی هوا و خطر بستری شدن در بیمارستان یا مرگ ناشی از بیماری کووید- ۱۹ نیز ارتباط وجود دارد./منبع : ایسنا
یک دیدگاه