شهرو محیط‌زیست

شدت گرفتن تلاش‌ها برای دستیابی به فرم شهری پایدار

یک کارشناس شهرسازی گفت: ساختار فضایی شهرها پس از تغییرات تکنولوژیک و افزایش رشد جمعیت، تغییرات زیادی کرده و از ساختار تک هسته‌ای فشرده به ساختار گسترده و پراکنده تبدیل شده است که چالش‌های زیادی را ایجاد کرده و زندگی و رفاه شهروندان را با مشکل مواجه کرده است.

زهرا مهدوی اظهار کرد: تلاش برای دستیابی به ساختار و فرم شهری پایدار بعد از نیمه دوم قرن بیستم شدت بیشتری گرفته و راهکارهایی مانند رشد هوشمند، نوشهرگرایی، توسعه میان افزا و شهر فشرده ارائه شده است.

وی خاطرنشان کرد: مطالعات فرم شهری بر اساس کیفیت‌ها و شاخص‌های مختلف مرتبط با آن سنجیده شده است؛ لذا سوالی مطرح می‌شود که چگونه می‌توان بر اساس شاخص‌های قابل سنجش در سطح محلات، کیفیت‌های فرم شهری را در این مقیاس ارائه کرد و با یافتن شاخص‌های اصلی معرف فرم شهری و تبیین کیفیت‌ها از برهم کنش و همبستگی شاخص‌های فرم شهری قابل سنجش در سطح محلات به شناسایی تمام شاخص‌های فرم شهری قابل دسترس در شهرها پرداخت.

این کارشناس شهرسازی افزود: می‌توان با استفاده از اطلاعات، شاخص‌های فرم محلات و کیفیت‌های آنها را با استفاده از تحلیل عاملی اکتشافی به دست آورد که به شناسایی شاخص‌های نشانگر کیفیت‌های فرم شهری در سطح محلات می‌انجامد، به عبارت دیگر کیفیت‌های فرم شهری در سطح محلات با شناسایی شاخص‌های آن و درک همبستگی‌های میان آنها به دست می‌آید.

مهدوی تاکید کرد: در پی افزایش جمعیت شهرنشین، بروز بحران‌های محیط زیست و ناپایداری‌های محیطی در شهرها، یکی از موارد اساسی در راستای نیل به توسعه شهری پایدار، شناخت الگوی کالبدی شهر و تلاش برای دستیابی به فرم شهری پایدار است.

وی با بیان اینکه از میان ایده‌های متعدد، شهر فشرده توانست طرفداران بیشتری را به خود اختصاص دهد، تصریح کرد: انواع فرم‌های شهری و رابطه آنها با مفاهیم پایداری مورد توجه است تا بتواند ضرورت توجه به ایده شهر فشرده را در گفتمان‌های توسعه شهری پایدار تبیین کند، همچنین با هدف ساماندهی الگوی توسعه، برای سنجش فرم شهر از روش‌ها و مدل‌های کمی استفاده و برای شناخت الگوی رشد کالبدی شهر و تهیه نقشه‌ها از روش خود همبستگی فضایی بهره برده می‌شود.

این کارشناس شهرسازی اضافه کرد: به عنوان مثال ممکن است یک شهر در طول ۴۰ سال گذشته از فرم پراکنده‌ای برخوردار بوده باشد، اما در دهه اخیر از میزان پراکنش آن کاسته شده و روند تمرکزگرایانه‌ای را در پیش گرفته است، این امر شکل‌گیری بافت‌های متراکم و فشرده‌ای را در نواحی داخلی شهر موجب می‌شود.

مهدوی گفت: ساختار فضایی شهرها پس از تغییرات تکنولوژیک و افزایش رشد جمعیت، تغییرات زیادی کرده و از ساختار تک هسته‌ای فشرده به ساختار گسترده و پراکنده تبدیل شده است که چالش‌های زیادی را ایجاد کرده و زندگی و رفاه انسان را با مشکل مواجه کرده است‌.

منبع: ایمنا

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا