در طول چند هفته گذشته، بسیاری از گزارش ها از بهبود کیفیت موضعی هوا حکایت دارد. با این حال، هیچ کس نباید تصور کند که بحران آب و هوا پایان یافته است.
جدیدترین داده های انجمن ملی اقیانوس شناسی و اتمسفر ایالات متحده (NOAA) نشان می دهد که سطح جهانی دی اکسید کربن به شدت در حال افزایش است.
در آوریل ۲۰۲۰ میانگین غلظت دی اکسید کربن موجود در جو ۴۱۶/۲۱ ppm بوده است که بالاترین مقدار از زمانی است که اندازه گیری ها در هاوایی در سال ۱۹۵۸ آغاز شده است. علاوه بر این، نشانه های موجود در هسته یخ های قطب جنوب نشان می دهد که چنین غلظتی در ۸۰۰ هزار سال گذشته بی سابقه است.
برنامه اتاق اوضاع جهانی محیط زیست سازمان ملل متحد (UNEP) می گوید غلظت CO2 از مارس ۱۹۵۸، بیش از ۱۰۰ ppm افزایش پیدا کرده است.
نیمکره شمالی دارای تراکم زمین بیشتر نسبت به نیمکره جنوبی است و به همین علت جذب CO2 توسط پوشش گیاهی در طول تابستان بیشتر است. غلظت جهانی CO2 در ماه می، در اواخر زمستان نیمکره شمالی به اوج خود می رسد. سپس، با توجه به اینکه فتوسنتز انجام می شود و شاخ و برگ جدید بوجود می آید، CO2 جذب شده و غلظت های آن تا ماه اکتبر حدود ۷/۵ ppm کاهش می یابد.
با این حال، با توجه به انتشار CO2 انسانی (انتشار گازهای گلخانه ای حاصل از فعالیت های انسانی)، غلظت CO2 نه تنها در حال افزایش است بلکه شتاب نیز گرفته است.
با استفاده از اطلاعات موجود در هسته یخ های قطبی، می توان میزان CO2 به دام افتاده در یخ های عمیق قطب جنوب طی ۸۰۰ هزار سال را اندازه گیری کرد. کره زمین هرگز در در این ۸۰۰ هزار سال به غلظت ۴۱۶ ppm نرسیده است./زیست انلاین
منبع: unenvironment
